هیپیلیو • دوستی شگفت انگیز، خرگوش و خرس مهربون • داستان های تصویری

دوستی شگفت انگیز، خرگوش و خرس مهربون

در دل جنگلی بزرگ و سرسبز، خرگوش کوچکی به نام ریرا زندگی می‌کرد. او پرجنب‌وجوش و پرانرژی بود و همیشه دنبال کشف چیزهای تازه می‌گشت.
ریرا با خیلی از حیوانات جنگل آشنا بود، اما همیشه احساس می‌کرد چیزی کم دارد؛ یک دوستی خاص که زندگی‌اش را متفاوت کند.
یک روز، وقتی ریرا مشغول بازی در گوشه‌ای نا شناخته از جنگل بود، صدای شنید که می‌گفت: "آهای! مراقب باش!".
ریرا برگشت و خرسی بزرگ و قهوه‌ای را دید. او در نگاه اول کمی ترسید اما خرس با لبخند گفت: "نگران نباش، من بامداد هستم!"
خرس با صدایی مهربان گفت: "کوچولو! اینجا چکار می‌کنی؟" خرگوش با خجالت گفت: "سلام، من ریرا هستم. همین اطراف بازی میکردم."
ریرا با کنجکاوی پرسید: "تو بزرگ‌ترین حیوانی هستی که دیده‌ام. فکر می‌کنی می‌تونیم دوست بشیم؟" خرس خندید و گفت: "چرا که نه! دوستی به اندازه یا شکل نیست، به مهربانی دل است.."
از آن روز به بعد، ریرا و بامداد بهترین دوستان یکدیگر شدند. آنها در جنگل می‌چرخیدند، بازی می‌کردند و رازهایشان را با هم به اشتراک می‌گذاشتند.
یک روز، ریرا به بامداد گفت: "چرا یک ماجراجویی جدید شروع نکنیم؟ بیا همراه رودخانه سفر کنیم!"
بامداد با ذوق گفت: "عالیه! می‌تونیم یه قایق درست کنیم. من تنه درخت پیدا می‌کنم و تو شاخه و برگ بیار."
آنها با هم قایقی ساختند و وقتی آماده شد، سوار شدند و سفرشان روی رودخانه را شروع کردند.
ریرا با خوشحالی آواز می‌خواند و بامداد قایق را هدایت می‌کرد. جریان آرام رودخانه آنها را به دنیای تازه‌ای می‌برد.
ناگهان قایق به یک سنگ بزرگ برخورد کرد و تکان شدیدی خورد. ریرا با خنده گفت: "خب، ماجراجویی واقعی همینجاست!"
آنها تصمیم گرفتند کنار رودخانه توقف کنند. کمی استراحت کردند و از میوه‌هایی که آورده بودند، خوردند.
در همان‌جا، ریرا گفت: "دوست دارم کاری کنیم که همه حیوانات جنگل ازش خوشحال بشن." بامداد پیشنهاد داد: "یک خانه بزرگ درختی برای همه بسازیم!"
آنها به جنگل برگشتند و شروع به جمع‌آوری چوب و برگ کردند. خیلی از حیوانات جنگل هم به کمک آمدند.
بعد از چند روز کار سخت، خانه درختی آماده شد. جایی بزرگ و زیبا که همه می‌توانستند آنجا جمع شوند و خوش بگذرانند.
ریرا گفت: "این بهترین چیزی است که تا حالا ساختیم. حالا همه می‌تونن با هم وقت بگذرونن."
اما یک روز، ریرا کمی ناراحت بود. بامداد پرسید: "چی شده، دوست کوچولو؟"
ریرا آه کشید و گفت: "گاهی حس می‌کنم به اندازه بقیه مفید نیستم. خیلی کوچیکم."
بامداد به او لبخند زد و گفت: "کوچیکی؟ تو بودی که این ایده قشنگ رو دادی. بدون تو، اینجا هیچ‌وقت اینقدر شاد نمی‌شد."
حرف‌های بامداد دل ریرا را گرم کرد. او فهمید که حتی کوچک‌ترین کارها هم می‌توانند اثر بزرگی داشته باشند.
مدتی بعد، ریرا و بامداد تصمیم گرفتند یک ماجراجویی جدید داشته باشند. این بار، هدفشان رسیدن به دنیای رنگین‌کمانی بود.
بعد از سفری طولانی و پرهیجان، آنها به سرزمینی رسیدند که پر از رنگ‌های زیبا و شگفت‌انگیز بود.
گل‌هایی دیدند که رنگین‌کمانی بودند، پرنده‌هایی که آوازهای شاد می‌خواندند، و آسمانی که همیشه روشن بود.
آنها تصمیم گرفتند از این گل‌های زیبا بچینند و به جنگل خودشان بیاورند تا شادی را با دوستانشان تقسیم کنند.
وقتی برگشتند، همه حیوانات از دیدن گل‌های رنگین‌کمانی خوشحال شدند. جنگل پر از رنگ و خنده شد.
ریرا گفت: "زیبایی وقتی بیشتر می‌شه که اون رو با دیگران تقسیم کنی."
بامداد با لبخند گفت: "و دوستی مثل رنگین‌کمانه، هر چقدر بیشتر باشه، قشنگ‌تر می‌شه."
حیوانات تصمیم گرفتند هر سال جشن دوستی برگزار کنند. ریرا و بامداد مهمانان ویژه بودند.
داستان دوستی آنها به افسانه‌ای در جنگل تبدیل شد و همه فهمیدند که دوستی، مهربانی و همکاری، دنیا را زیباتر می‌کند.